KELOĞLAN VE KUYUDAKİ DEV

Bir varmış, bir yokmuş, evvel zaman içinde, kalbur zaman içinde ülkenin birinde bir kasaba varmış. Bir kulübede, çok fakir bir keloğlan ile ihtiyar annesi  varmiş. Keloğlan çok akıllı ve becerikli olmasına rağmen çalışmayı sevmeyen, tembel, yiyip, içmeyi ve uyumayı seven birisiymiş. Herkes ona keloğlan dermiş. Annesi çamaşır yıkayarak geçimlerini sağlarmış.

Keloğlan bir gün çarşıya çıkmış. Bir de bakmış ki kalabalığın ortasında bir adam bir şeyler söylüyor. Adam atla uzağa gidecek birini arıyormuş. Keloğlan'da adamın dediklerini kabul etmiş ve yola çıkmış.

İki gün sora bir kuyu başında durmuşlar. Keloğlan kuyudan aşağı inmiş orada bir devle karşılaşmış. Dev ona oradakilerin hangisinin daha güzel olduğunu sormuş.

Keloğlan'da:

-'Gönül kimi severse o güzeldir 'demiş.

Dev Keloğlan'nın cevabını sever ve ona nar vermiş.Keloğlan kuyudan çıkınca herkes şaşırmış. Şimdiye kadar kimse o kuyudan sağ çıkamamış.

İşlerini yaptıktan sonra eve dönmüşler. Keloğlan annesıne narı vermiş . Annesi narı kesmiş içinden elmas çıkmış ve zengin olmuşlar. 

Onlar ermiş muradına biz çıkalım kerevetine.......

Keloğlan